رودخانه های مهمی به سمت دشت رفسنجان و کشکوئیه و انار سرازیر می شوند که سرچشمه آنها ارتفاعات مناطق کوهستانی بردسیر، سرچشمه، شهربابک و راویز و جوزم می باشد.
در شهرستان رفسنجان چند رودخانه مهم گیودری، شور، سفید، و رودخانه هایی که از سمت راویز و پاقلعه شهربابک سرازیر می شوند جاری هستند.
رودخانه گیودری رفسنجان از ارتفاعات منطقه سرچشمه (شاهزاده عباس) سرچشمه می گیرد و در ادامه از کنار روستای ناصریه و کارخانه الماس کویر و شهرک صنعتی و روستاهای حومه شرقی و محله کمال آباد، ماهونک، رستم آباد، کریم آباد، تاج آباد و علم آباد عبور می کند.
سرچشمه رودخانه شور رفسنجان هم از منطقه زیر دست سد رسوبگیر سرچشمه می باشد.
متأسفانه خشکسالی در این سالها اینقدر عادی شده که به رودخانه ها و مسیرهای آنها بی توجهی شده و عده ای مبادرت به ساخت خانه در حریم رودخانه، ریختن زباله های ساختمانی و … کرده اند که این موضوع برای آینده خطرناک است و رودخانه شور، یکی از این رودخانه هاست که در این زمینه توجه بیشتری را می طلبد.
البته برخی بارندگی ها و بیشتر بارندگی های غافل کننده سبب شده ما به حوزه رودخانه ها، مسیل ها و سیلاب ها توجه کنیم، آن هم وقتی که به یکباره ورود حجم بزرگی از آب در مسیر رودخانه های برخی شهرها سبب تخریب پلها، تخریب جاده ها، تیرهای برق و … شده و اتفاقاتی که فکر نمی کردیم افتاده است.
رودخانه شور رفسنجان از مرکز شهر رفسنجان عبور می کند. در حال حاضر بخش زیادی از دیواره های این رودخانه فصلی، به صورت خاکریز است و فاقد دیوار حائل بتنی و یا سنگی است. بدیهی است در صورت طغیان رودخانه، به خاطر بارش ها درست مانند آن چه که چند روز پیش در استهبان فارس و در یک روز صاف آفتابی رخ داد، همه غافلگیر خواهند شد و این خاکریزهای سست و بی پایه، قادر نخواهند بود در مقابل طغیان رودخانه مقاومت کنند و در صورت فرو ریختن و وارد شدن سیلاب به داخل منازل مسکونی مردم، فاجعه رخ خواهد داد بنا بر این مسوولین مربوطه بویژه شهرداری باید این موضوع مهم را در دستور کار خود قرار داده و ساخت دیواره های حائل بتنی مستحکم را در دو سمت رودخانه بویژه حد فاصل پل آیت الله صدر تا انتهای الله آباد را در اولویت کاری شهرداری قرار دهند تا در صورت بروز سیلاب، خدای نکرده شاهد حوادث فاجعه بار نشویم.
این موضوع وقتی شکل نگران کننده تری به خود می گیرد که می بینیم منازل مسکونی و اماکن اداری و یا تجاری در این منطقه با کف رودخانه تقریباً همسطح بوده و یا اختلاف سطح ناچیزی دارند و این موضوع، خطر هر گونه سیلاب احتمالی را دوچندان می کند.
این موضوع در مورد رودخانه گیوه دری نیز که از داخل شهر و تعدادی از روستاههای حومه عبور می کند صادق است و در صورت بی توجهی مسوولین می تواند خطرآفرین باشد.
سیل شاید یک بار به ما فرصت بدهد اما همیشه این گونه نیست مثل آن چه که در بهمن سال 95 اتفاق افتاد و طی آن رودخانه گیوه دری طغیان کرد و به مدت یک هفته غرّید و غلطید و موجب تخریب زیادی در طول مسیر خود شد و البته این از بخت خوب اهالی روستای ناصریه بود که خشم سیلاب چندان دامنگیر آنها که از قضا برخی شان خانه های خود را در حریم رودخانه ساخته بودند، نشد و با تلاش شبانه روزی عوامل امدادی و راهسازی ماجرا ختم به خیر شد و البته نظیر این رخداد را ما در طغیان رودخانه سفید و تخریب جاده و شکستن پل دره در هم شاهد بودیم که هر کدام به منزله یک هشدار تلقی می شود اما بحث رودخانه شور و گیوه دری به دلیل این که از مرکز شهر می گذرند، کمی متفاوت است و هر گونه سهل انگاری درباره رعایت عوامل ایمنی می تواند «فاجعه از نوعی دیگر» را رقم بزند.