سبزپوشان؛ امامزاده ای غریب در دل کوهستان

از فاصله نه چندان دور هم می توان دو گلدسته زیبای آن را مشاهده کرد و منطقه تقریبا سرسبزی که در گشادگی میان دره ای دلنواز، تو را به خود می خواند و این نوید بخش دیدن مکانی است که می توانی در آن علاوه بر یک زیارت دلچسب، چند ساعتی را نیز به تفریح و تفرج در منطقه ای خوش آب و هوا و کوهستانی بگذرانی، با خود می گویی: اینها نزد خدا آبرویی بیش از هر کس دارند، می روم و درد دل هایم را به ضریح شان قفل می کنم و منتظر می مانم شاید به مدد دعا و آبرویشان، روزی این قفل گشوده و مشکل من حل شود، اما به مقصد که می رسی…

قفلی بزرگ به درب امامزاده خورده است و مجبوری از پشت درب بسته بقعه زیارت کنی.

به اطراف و پیرامون امامزاده هم که می نگری حال خوشی ندارد، تمام شیشه های اتاق های زائرسرا شکسته و درب ها به سرقت رفته اند. از میان شیشه شکسته اتاق ها، نگاهت را سُر دهی داخل! خاموش و خاک گرفته، یک فرش و یک روفرشی پاره و مندرس، ظروفی شکسته شده و روی هم ریخته، در و دیوارهایی که رنگی از ذغال و یادگاری هایی جورواجور بر خود دارد!

لاشه یک گاوصندوق ذبح شده توسط سارقان آن طرف تر افتاده است، سرویس های بهداشتی وضعی فلاکت بار دارند… انگار همه شوق و ذوقی که داشتی یکباره در دلت می ماسد، چرا رنگ سبز سبزپوشان این گونه به زردی گراییده  است؟! چرا امامزاده این قدر غریب و فرتوت و شکسته شده است؟

و غریبی این امامزاده را غربت و تنهایی یک شهید آرام گرفته در این مکان، کامل می کند. شهید محمد فتحیان از شهدای مظلوم غواص.

زیارتگاه امامزاده سبزپوشان، واقع در روستای سنگ آباد منطقه پاقلعه از دیرباز، مورد تکریم و احترام مردم، بویژه اهالی شهرستان های شهربابک و رفسنجان قرار داشته است، به گونه ای که در اکثر ایام خاص مذهبی، مثل تاسوعا و عاشورای حسینی این امامزاده میزبان مردم، و ملجاء و مأوای دلشکستگان و حاجتمندانی بوده که از جاهای مختلف، با پای پیاده به آن پناه می آوردند و ضمن برپایی عزاداری، اقدام به ادای نذورات و پخت غذای تبرکی می کردند.

این مکان مقدس از قدیم الایام دارای بارگاه بود و دو اتاق سنگی‌ و چوبی داشت و با توجه به اینکه متولی خاصی نداشت، اهالی روستا، مرتب بارگاه را تمیز کرده و آب و جارو می زدند.

حجت الاسلام شیخ عباس جمالی متولی سابق ای ن امامزاده در این باره می گوید: زیارتگاه امامزاده سبزپوشان، از نظر تقسیمات کشوری در حوزه شهرستان شهربابک و در روستای سنگ آباد منطقه پاقلعه واقع شده است می گوید: مقبره محمد و زید دو برادر مشهور به سبزپوشان در این مکان واقع است که نسب آنان به امام موسی بن جعفر (ع) می رسد.

او ادامه می دهد: از دوران قدیم، این امامزاده مورد توجه و احترام مردم شهرستان های شهربابک، رفسنجان و توابع بوده و مردم نذورات و هدایای خود را نثار این مکان مقدس می کردند.

حجت الاسلام جمالی با بیان اینکه امامزاده سبزپوشان که در فاصله 30 کیلومتری شهرستان شهربابک واقع شده از سال ۱۳۷۹ بازسازی آن آغاز شد می گوید: عده ای از افراد خیّر و نیک اندیش در اواخر دهه ۷۰ کمر همت بستند و برای رضای خداوند از هزینه شخصی خود و کمک های مردمی، اقدام به بازسازی، توسعه و زیباسازی حرم مطهر امامزادگان سبزپوشان کردند.

وی می افزاید: با همت خیّرین و مردم که عمدتا بومی همان مناطق بودند اقداماتی نظیر ساخت حرم، گنبد و بارگاه، گلدسته، ضریح، آئینه کاری داخل حرم، ساخت زائر سرا، امکانات خدماتی و رفاهی نظیر آشپزخانه، ساخت آب انبار و لوله کشی، ساخت سرویس بهداشتی انجام شد و همچنین با پیگیری های صورت گرفته جاده منتهی به امامزاده آسفالت و خط انتقال برق نیز برای این محل وصل شد.

او بیان می کند: پس از بهسازی زیارتگاه امامزاده سبزپوشان، این منطقه رونق دوباره ای یافت. هر مناسبت مذهبی مربوط به ائمه اطهار (ع) و یا و یا مراسمی مثل برپایی یادواره شهدای منطقه باعث می شد جمعیت انبوه چند هزار نفری از مردم خود را به این جا برسانند که این امر باعث شد تا دوباره، خیّرین زمینی را برای ساخت فضای سبز، نصب وسایل بازی کودکان و ساخت فروشگاه موادغذایی و کارگاه اشتغال و صنایع دستی اختصاص دهند و اقدامات اولیه را انجام دهند.

وی ادامه می دهد: اما متأسفانه چند سالی است این روند رو به جلو متوقف شده و نه تنها روند بازسازی و توسعه متوقف شده بلکه با اخراج نگهبان، چند سال است که درب امامزاده هم بسته شده و امکان ورود زائران به داخل امامزاده وجود ندارد و حتی بستگان تنها شهید این روستا که از شهدای عزیز غواص است نمی توانند بالای سر قبر شهیدشان بروند و نهایتا وضع به حالتی درآمده که شاهد آن هستیم.

همان گونه که حجت الاسلام جمالی می گوید اداره اوقاف و امور خیریه هر شهرستان، متولی بقاع متبرکه موجود در آن شهرستان است و چند سالی است که تولیت این بقعه متبرکه بر عهده اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان شهربابک سپرده شده است

در این خصوص با رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان شهربابک به گفتگو می نشینیم. حجت الاسلام محمود یوسفی که بیش از یکسال و نیم نیست مسوولیت اداره اوقاف شهربابک را بر عهده گرفته است، بازگشایی و رونق دوباره امامزاده سبزپوشان را از اولویت های خود در اداره متبوعش برشمرده و می گوید: دلیل بسته بودن درب امامزاده، این است که روستای سنگ آباد و دیگر روستاهای همجوار امامزاده، خالی از سکنه می باشد.

وی می افزاید: بدیهی است هر روستایی که امامزاده ای در آن واقع شده باشد اگر دارای سکنه باشد از لحاظ امنیتی مشکلی ندارد اما این مسأله هم اکنون در مورد روستای خالی از سکنه سنگ آباد صدق نمی کند و همین مسأله فرصتی را برای سارقان فراهم آورده تا تا بارها به امامزاده دستبرد زده و حتی با استفاده از سوت و کور بودن منطقه، با فرصت کافی و بدون واهمه، اقدام به جمع آوری صندوق نذورات با دستگاه هوا برش و کندن درب و پنجره های فلزی و حتی لوله ها و تجهیزات آبیاری فضای سبز منتهی به امامزاده نمایند.

حجت الاسلام یوسفی خاطر نشان می کند: این در حالی است که پیش از این این محل دارای نگهبان بود اما بنا به برخی دلایل، همکاری با او قطع شده است و ما مجبور هستیم تا زمانی که یک نگهبان را در محل مستقر نماییم درب امامزاده را جهت جلوگیری از ضرر و زیان بیشتر ببندیم.

وی تأکید می کند: به طور جد در حال رایزنی هستیم تا بتوانیم به کمک خیّرین و شرکت های بزرگ مس شهرستان، نسبت به گماردن نگهبان در محل اقدام کنیم و ضمن کمک گرفتن از نیروهای دلسوز و فعال و در عین حال بومی و آشنای به منطقه و بویژه صاحب نظران و فعالین فرهنگی و مذهبی اهل منطقه بتوانیم با برنامه ریزی، رونق دوباره ای در این بقعه مبارک ایجاد کنیم و قطعا این موضوع یکی از اهداف و اولویت های ما در اداره اوقاف شهرستان شهربابک می باشد و جا دارد در همین جا بنده از همه صاحب نظران ارجمند و دلسوزانی که می خواهند در این زمینه کاری انجام دهند و فعالیتی داشته باشند دعوت به همکاری می نمایم و مطمئنا ما آمادگی داریم با تشکیل جلساتی هر گونه نظر و انتقاد و پیشنهاد عزیزان را با جان و دل پذیرا باشیم.

وی خاطر نشان می سازد: در صورت رونق گرفتن دوباره این زیارتگاه، اداره اوقاف، آمادگی دارد تمامی نذورات این مکان مقدس را صرف هزینه های جاری و بازسازی این بارگاه نماید.

امامزادگان سبزپوشان، نیازمند توجه هستند تا گرد غربت از سر و روی آنان پاک شود؛ آن وقت می توان امیدوار بود که دوباره صدای دستجات عزاداری و سینه زنی در تاسوعا و عاشورا حسینی از آن منطقه بلند شود، بوی آش نذری و غذای تبرکی در فضای دل انگیز آن بپیچد، یادواره های شهدا، حال و هوای جبهه ها را در آنجا زنده کند، بساط تفریح و تفرج در آنجا پهن گردد و صدای شاد کودکان در فضا بپیچد، مردم بیایند و حال دلشان را عوض کنند و بروند و این غیر ممکن نخواهد بود اگر اراده ای برای این کار باشد.